بازیگر آماتور: اکتبر 2004

به بوش رای بدهیم

چرا به بوش رای بدهیم؟

عمر انسان در بهترین و خوشبینانه ترن حالت از صدو پنجاه سال فراتر نمی رود. حال آنکه عمر متوسط ما در ایران یا همان امید به زندگی چیزی حدود شصت و سه سال یا کمی بیش و کم است. حال تصور کنید با یک مقاومت مدنی تازه سازمان دار و ملتی متحد در برابر حکومتی که برای افکار عمومی تره هم خرد نمی کند و بدون هیچ گونه تهدید جدی خارجی چه مدت طول می کشد حکومتی که من و شما می شناسیم تغییر بنیادی کند؟ اصلا اراده ای برای تغییر وجود دارد؟ تغییر در چه جهت؟ حذف فساد اداری؟ روشن شدن بیشتر و به قول خودشان شفاف سازی سیاسی؟ بهبود اوضاع اقتصادی و فرهنگی؟ اصلا فکر می کنید تغییر در این جهات با ذات حکومتی ضد مردم سالاری سازگار است؟ آیا پیش بینی می کنید بدون هیچ زور و تهدیدی وزی در تلوزیون رهبر گرانپایه ج.ا.ا را ببینید که به خاطر پافشاری در بدست آوردن بمب اتم و کمک مالی به تروریست های عراق از مردم عذر خواهی کند؟ به نظرتان احمقانه نیست؟ سی سال از زندگی من و هم نسلانم در یک و دوی روسری دوست دختر و خواهر مان و سه و چهار دسی بل صدای ضبط ماشینمان گذشت. تازه همه بازی بود. رسیدیم به جایی که باید زندگی تشکیل می دادیم بر اساس شغل مبتنی بر تحصیلمان. چه تحویلمان دادند؟ کری و کلینتون و من بمیرم تو بمیری و سر تکان دادن برای سخنرانی خاتمی در سازمان ملل چه تغییری در اوضاع ما داد؟ امروز رسیدیم به جایی که مجلس به اتفاق آرا دولت را ملزم به ادامه غنی سازی اورانیوم کرده.آن هم با صلوات و مرگ بر آمریکا و مرگ بر ضد ولایت فقیه..یادشان هم رفته صدام را از توی این شعار تهوع آور حذف کنند. صدامی که حالا شده اند طرفدار حقوقش..که اصلا سلاح کشتار جمعی نداشته و دوست صمیمی من خواب بود که شیمیایی شد و پارسال مرد...خلاصه.بوش عملگراست. به جای حرف بمب می زند و ظاهرا تاثیرش هم بیشتر است. من در آمریکا نیستم. اما کاش برای رای به بوش هم که شده یکبار ..فقط برای یک روز آمریکایی بودم

!

پارسال

پارسال این موقع اوج عاشقی من بود. آنقدر عاشق که دکتر تسلیمی را بر داشتم بردم دانشگاه امام صادق .مراسم احیا. امروز دکتر را بعد از چند ماه دیدم.پوستی شده بود بر استخوان. گویا اعتیادش بالا گرفته. حیف

فکر می کردم بین بیست و پنج تا پنجاه سالگی به سرعت باد می گذرد. آنقدر سریع که فکر می کنی همیشه خیالی بوده برایت. از هر که هم پرسیده ام اینطور بوده. ما که الان پنجاهیم در سی. داریم ول می گردیم تا این نیز بگذرد.زنده باد آیت الله خامنه ای

امتحان

ساعت دو و نیم دیشب فهمیدم امروز صبح امتحان آیلتس دارم. مثل قرار گرفتن در برابر عمل انجام شده بود. بیخوابی به سرم زده بود و اصلا در مود امتحان دادن نبودم.اما چاره چه بود؟ باید می رفتم

صبح زود بیدار شدم. تمام تمرکزم جمع شده بود.به موقع رسیدم.سالن اجتماعات سازمان ثبت شرکتها. نزدیکمان است. امتحان شروع شد. هفت هشت دختر بچه که انگلیسی بلغور می کردند ممتحنین ما بودند. زشت و قرتی. عموم شرکت کننده ها هم مثل من.تازه من بچه ای بودم میانشان. اکثر ÷زشکان بین سی و چهل و نزدیک به چهل.با موهای جوگندمی و صورت های تراشیده و عینک و پیشانی بلند. عنت به این حکومت با بلایی که به سر ما آورده. حالا خوش شانس هایی هم پیدا می شوند که یا زاییده آمریکا و اروپا بوده اند یا بچه تیز.مثل هودر. از اول توی کار یک دختر که ببردشان. ما نبودیم. این مدلی حال نمی کردیم. البته اشتباه بود. اما خب به هر حال این بودیم . ان طور شد. حالا از صدقه سری الاغهای بی پدر و مادر و بی سواد فارغ التحصیل حوزه علمیه شدهایم بازیچه دست بریتیش کانسیل و پلاب و یو اس ام ال ای و هزار کوفت و زهر مار دیگر. که لطف کنند به بردگی ببرندمان. بردگی جدید.

خلاصه امتحان شروع شد. چه امتحانی! چشمتان روز بد نبیند. صد رحمت به کنکور پزشکی.آنقدر سخت بود که بچه ها در پایان جلسه فقط لبخند می زدند. این یکی هم گذشت..بعدی را عشق است. فردا هم زمان مصاحبه است.آن هم به جفنگیات باید بگذرد.به سلامتی هر چه الاغ است که این اوضاع را بوجود آورده

finally i got it's DVD's...

Mehr Abaad

سزیالهای ماه رمضان

سریالهای بعد از افطار امسال هر چه که هست..پر بیننده و کم بیننده همه در یک نکته اشتراک دارند و آن رجعت به گذشته های نه چندان دور است. به دوران فیلم فارسی ها. اهالی فن می گویند دوران پیش به دلیل سانسور محتوایی محصولات فرهنگی چاره ای نبود جز پرداختن به افراد و موضوعاتی که مشکل ساز نمی شدند.مثل کلاه مخملی ها وروسپیان و داستان های شاه و پریانی مثل گنج قارون.حالا شده حکایت تلویزیون ما. از هرچه رنگ و بوی اجتماعی و نقد و طنز تلخ داشته باشد بیزارند موضوعات سیاسی که دیگر پیشکش.. باز گریز بزنم به صحرای کربلا. فیلمنامه سنگین و دوست داشتنی من مانده روی زمین . می ترسند بسازندش. آنوقت اینهمه آشغال زیر مزخرف به خورد ما میدهند. .

این یارو خل مشنگ اسم ما را هم آورده جزو عناصر خود فروخته..که سی شهریور یک سری تحرکاتی کرده ایم با هماهنگی حسین درخشان.هر چه فکر کردم یادم نیامد دو سه سال اخیر حرکت خاصی کرده باشم.یقینا طرف در تب شهادت در رکاب آقا مولا بن لادن می سوزد

نود اینترنتی

مدت طولانی بود دنبال سایتی شبیه این می گشتم. انگار شعبه برنامه نود است در اینترنت

dead Bride!

Angels in America

یک گوهر ناب

سه شب گذشته زمان دیدن یکی از بهترین سریالهای عمرم بود"فرشتگان در آمریکا".امشب این تجربه بی بدیل با تمام شدن قسمت ششم در ساعت سه صبح به پایان رسید اما طعم بی نظیرش تا سالها به یاد ماندنی است.. برایم.خدا قسمتتان کند

این روزها کمتر حال و حوصله نوشتنی باقیمانده. دوباره مود ننوشتن آمده سراغم. به لطف دوست دور و ندیده ای و تشویق مادرانه اش می نوشتم.. رشت نمورم کرده. هنوز آفتاب حسابی رویتم نکرده.فقط این دو سه شب سرحال آمده ام. با دیدن این شاهکار. تجربه لذت بخشی بود.فکر می کنم از فردا دوباره به زندگی عادی می پیوندم... م

le noire memoire!

tracks!

those two...!

کدامیک؟

از پنجشنبه که آمدم هنوز چمدان باز نشده.همیشه اینطور بوده. چمدان سفر مشهدم هنوز روی میز است. دیگر بی نظمی در وجودم نهادینه شده...اما دیگر اینکه بوش و کری رقابت جالبی دارند. شخصا فکر می کنم آدمی که مایکل.جی.فاکس را بنشاند آن جلو و سعی در تحریک احساسات عمومی داشته باشد آن هم به این صورت ..و کسی که دختر لزبین دیک چنی معاون جرج بوش را مستمسکی قرار دهد برای تمسخر عقاید بوش..اصولا آم جالبی نمی تواند باشد.جان کری آدم بهتری نسبت به بوش نیست. او به هیچوجه صداقت رقیبش را ندارد

انتقال خانه

. دوران پرشن بلاگ به پایان رسید برای من. اینجا امکانات وسیعتری دارد.مخصوصا برای کسی که علاقه به تصویر دارد. صفحات هم بهتر باز می شوند.بازیگر آماتور به اینجا منتقل شده. با اسمی جدید به چشمهاتان اعتماد کنید.