سزیالهای ماه رمضان

سریالهای بعد از افطار امسال هر چه که هست..پر بیننده و کم بیننده همه در یک نکته اشتراک دارند و آن رجعت به گذشته های نه چندان دور است. به دوران فیلم فارسی ها. اهالی فن می گویند دوران پیش به دلیل سانسور محتوایی محصولات فرهنگی چاره ای نبود جز پرداختن به افراد و موضوعاتی که مشکل ساز نمی شدند.مثل کلاه مخملی ها وروسپیان و داستان های شاه و پریانی مثل گنج قارون.حالا شده حکایت تلویزیون ما. از هرچه رنگ و بوی اجتماعی و نقد و طنز تلخ داشته باشد بیزارند موضوعات سیاسی که دیگر پیشکش.. باز گریز بزنم به صحرای کربلا. فیلمنامه سنگین و دوست داشتنی من مانده روی زمین . می ترسند بسازندش. آنوقت اینهمه آشغال زیر مزخرف به خورد ما میدهند. .