به بوش رای بدهیم

چرا به بوش رای بدهیم؟

عمر انسان در بهترین و خوشبینانه ترن حالت از صدو پنجاه سال فراتر نمی رود. حال آنکه عمر متوسط ما در ایران یا همان امید به زندگی چیزی حدود شصت و سه سال یا کمی بیش و کم است. حال تصور کنید با یک مقاومت مدنی تازه سازمان دار و ملتی متحد در برابر حکومتی که برای افکار عمومی تره هم خرد نمی کند و بدون هیچ گونه تهدید جدی خارجی چه مدت طول می کشد حکومتی که من و شما می شناسیم تغییر بنیادی کند؟ اصلا اراده ای برای تغییر وجود دارد؟ تغییر در چه جهت؟ حذف فساد اداری؟ روشن شدن بیشتر و به قول خودشان شفاف سازی سیاسی؟ بهبود اوضاع اقتصادی و فرهنگی؟ اصلا فکر می کنید تغییر در این جهات با ذات حکومتی ضد مردم سالاری سازگار است؟ آیا پیش بینی می کنید بدون هیچ زور و تهدیدی وزی در تلوزیون رهبر گرانپایه ج.ا.ا را ببینید که به خاطر پافشاری در بدست آوردن بمب اتم و کمک مالی به تروریست های عراق از مردم عذر خواهی کند؟ به نظرتان احمقانه نیست؟ سی سال از زندگی من و هم نسلانم در یک و دوی روسری دوست دختر و خواهر مان و سه و چهار دسی بل صدای ضبط ماشینمان گذشت. تازه همه بازی بود. رسیدیم به جایی که باید زندگی تشکیل می دادیم بر اساس شغل مبتنی بر تحصیلمان. چه تحویلمان دادند؟ کری و کلینتون و من بمیرم تو بمیری و سر تکان دادن برای سخنرانی خاتمی در سازمان ملل چه تغییری در اوضاع ما داد؟ امروز رسیدیم به جایی که مجلس به اتفاق آرا دولت را ملزم به ادامه غنی سازی اورانیوم کرده.آن هم با صلوات و مرگ بر آمریکا و مرگ بر ضد ولایت فقیه..یادشان هم رفته صدام را از توی این شعار تهوع آور حذف کنند. صدامی که حالا شده اند طرفدار حقوقش..که اصلا سلاح کشتار جمعی نداشته و دوست صمیمی من خواب بود که شیمیایی شد و پارسال مرد...خلاصه.بوش عملگراست. به جای حرف بمب می زند و ظاهرا تاثیرش هم بیشتر است. من در آمریکا نیستم. اما کاش برای رای به بوش هم که شده یکبار ..فقط برای یک روز آمریکایی بودم