سريال روشناييهاي شهر، قصه هميشگي سانسور

به عنوان نويسنده سريال "روشناييهاي شهر" از پخش مجددش خوشحالم. اين مجموعه در بدترين زمان ممكن، همزمان با بازيهاي جام جهاني پخش شد كه باعث شد خوب ديده نشود. هر چند ضعف هاي اين كار الان بعد از گذشت چند سال بيش از گذشته برايم روشن شده است اما بايد بگويم در مجموع از وقت زيادي كه صرف نوشتن آن كردم ناراضي نيستم.

تنها يك نكته باقي مي ماند كه بايد گفته شود. دو سال قبل كه روشناييهاي شهر پخش شد به مراتب رحم و مروت سانسورچيان سيما بيش از اين بود و گرچه سريال آن موقع براي داخل كشور و الان از طريق شبكه جام جم يك و دو براي آمريكا و اروپا پخش مي شود، اما به نظرم سانسورچيان شبكه دوم به مراتب تحمل بيشتري از خود نشان دادند تا سانسورچيان جام جم قاعدتا به طبع بينندگانشان در خارج ايران مي بايست راحت تر برخورد مي كردند.

هر ديالوگي كه اندك رنگ و بويي داشته حذف شده. هر نگاهي ميان دو كاراكتر كه شائبه گناه زبانم لال بر مي انگيخته نابود شده و باقي سريالي است بي رنگ و بو و بي مزه كه آدم احساس مي كند بي دليل ساخته شده.

مي دانم اين حرفها اثري بر كسي ندارد. كار اين مملكت بيش از اينها ايراد پيدا كرده كه حالا يك نويسنده ريقو بتواند چيزي در آن عوض كند. فقط وظيفه دارم به عنوان كسي كه اين اثر را خلق كرده بگويم كه يال و دم و اشكم شير من بريده شده. حال خود مي دانيد كه ببينيد يا نبينيد.