رادیوی اینتر نتی راه بیاندازیم

قبلا هم هنگام یکی از خدا حافظی ها گفته بودم. به قول عباس کیارستمی فقط احمق ها تصمیم شان عوض نمی کنند.من هنوز احمق نشده ام. پس برگشتم.

از دیشب که بازنویسی ام تمام شد یک مرتبه احساس خلا کردم.دیدم باید دوباره بنویسم. یک روز که چیزی نمی نویسم انگار چیزی کم دارم. شاید هم شروع کنم به نوشتن یک مجموعه داستان احمقانه مسخره. اما دلیل دیگری که به قول خارجی ها دوباره من رو روشن کرد شنیدن اولین قسمت از رادیو.ی اینترنتی حسین درخشان بود. خوب است دائم راههای جدید پیدا کنیم. قرار نیست تا ابد توی وبلاگ مزخرف بنویسیم. فکر می کنم دوره رادیوهای اینترنتی فرا رسیده. فعلا دارم سعی می کنم بفهمم برای شروع چکار باید بکنم. کاش درخشان مثل کاری که برای راه انتدازی وبلاگها کرده بود یک دستور العمل جامع هم برای این بنویسد. بدم نمیاید تهیه کننده..مجری..نویسنده و...اصلا یک راه بهتر به ذهنم رسیده..یک مجله اینترنتی هفتگی درست کنیم که هر قسمتش را یک نفر بنویسد و اجرا کند. مصاحبه.گزارش.. اما کوتاه....موافقید؟